شهادت، ‌راز ماندگاری

نوشتاری از:حضرت آیت الله جوادی آملی

منافقان یا افراد سست ایمان به سبب عدم اعتقاد به زندگی پس از مرگ، ‌حضور در جنگ را القای خود در تهلکه پنداشته، ‌گمان می‌کردند با کشته شدن زندگی خود را از دست‌ می‌دهند و چیزی آن را جبران نمی‌کند و بر اثر همین خیال، ‌شهیدان را مرده یعنی بی‌اثر می‌انگاشتند؛ از این رو خداوند در این آیات، ‌حقانیت حیات پس از مرگ، ‌زنده بودن شهیدان راه خدا و حیات ویژه برزخی آنان را مطرح و هم توهم نابودی شهیدان و هم پندار بی‌اثر بودن شهادت آنان را دفع می‌کند و حیات برزخی را که برای مسلمانان معتقد به اصل معاد نیز روشن نبود، ‌برای آنان تبیین می‌فرماید: «و لاتحسبن‌الذین قتلوا فی‌ سبیل‌الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون. فرحین بما ءاتیهم‌الله من فضله و یستبشرون بالذین لم یلحقوا بهم من خلفهم الاّ خوف علیهم و لا هم یحزنون یستبشرون بنعمه من‌الله و فضل و ان ‌الله لایضیع أجر‌المومنین».
خداوند هم وضع شهید را به بازماندگان اعلام می‌کند و هم از همرزمان شهید به او گزارش می‌دهد تا از سویی بازماندگان اعتراض و توهمی سوء نداشته باشند و از سوی دیگر راهیان کوی شهادت تشویق شوند و شهیدان، ‌خوشحال. حیات پس از مرگ برای همگان قطعی است؛ ‌اما شهید و هر که در حد و مقام او باشد، زندگی برزخی ویژه، ‌والاتر و برتر از زیست برزخی افراد عادی دارد. شهیدان هم اکنون از زندگی ویژه برزخی برخوردارند و در آن برزخ که روضه‌ای از ریاض بهشت است، از رزق و نعمت و فضل الهی بهره‌مندند. شهیدان زنده‌اند و نزد خدا و روزی و ارتزاق آنان نیز عنداللهی است. مراد از این عندیت و قرب، ‌قرب مکانتی و منزلتی است؛ زیرا خداوند سبحان از جسم بودن، ‌مکان داشتن و امثال آن منزه است و روح مجرد از جسمیت می‌تواند به خداوند قرب معنوی داشته باشد. از تقدیم ظرف «عندربهم» بر فعل «یرزقون»، اهتمام به این قرب دانسته می‌شود.

لطفا برای ادامه،به ادامه مطلب بروید!!!!!