رفاه و دنیازدگی موجب فراموشی از  خدا

باید تفاوتی میان داشتن و نداشتن نعمت وجود داشته باشد؛ وگرنه به معنای کفران نعمت خواهد بود. اثر نعمت هم علاوه بر ایجاد و تقویت محبت قلبی نسبت به مُنعم، شکر زبانی و استفاده عملی از عطایای الهی است.
 تذکر دو مطلب ضروری است؛ یکی آنکه اظهار نعمت به معنای روا دانستن زیاده روی و اسراف نیست، و دیگر آنکه دو دسته از این حکم استثنا شده اند.
 حرمت اسراف و معیار زمانه
قطعاً دعوت به استفاده از نعمت و اظهار آن به معنای تجویز اسراف و زیاده‌روی که عملی حرام است، نمی‌باشد. هم در روایات و هم در فتاوی فقهی تصریح شده است که مقصود از اظهار نعمت، استفاده متعارفْ و به اندازه نیاز است؛ وگرنه غرق شدن در رفاه و دنیازدگی خودش موجب فراموشی خدا است؛ در حالی که هدف از اظهار نعمت، تقویت یاد خدا بود. اظهار نعمت یعنی آنکه مانند مردم زمان خود زندگی کنیم، و به رغم داشتن امکانات، فقیرنمایی نکنیم.
اینکه در روایات به «زیّ قوم» و «اهل زمانه» اشاره شده است، به همین دلیل است. در فتواهای فقهی نیز «شأن» و «عرف» زمان به عنوان معیار هزینهْ کردْ و نوع زندگی تعیین شده است. در باره اندازه مقبول برای هزینه های زندگی، یا اصطلاحاً «مؤونه»، در مبحث خمس توضیحات مفید و لازمی وجود دارد.

تجمل گرایی و رفاه طلبی در زندگی ایرانی - اسلامی

مفهوم سبک زندگی

سبک زندگی ناظر به مسائلی است که سیر زندگی انسان را در دنیا شکل می دهد به عبارتی ، وقتی از چگونگی زیستم مؤمنانه سخن می گویند ، تمام مسائلی را که آدمی در متن زندگی با آن مواجه است باید مد نظر قرار داد و از این رو گستره سبک زندگی عرصه ی وسیعی از رفتار و گفتار آدمی با خدا ، خود ، خانواده ، جامعه و نحوه زندگی ، نگرش و تفکرات افراد را در بر می گیرد .

لطفا برای مشاهده کامل مقاله ، به ادامه مطلب بروید !!!!!!!