امام حعفر صادق علیه السلام كه قلبش تجلّى گاه علم و دانش و بصیرت و بینش پیامبراکرم صلى الله علیه و آله است، یك روز به یكى از شاگردانش كه نزد حضرت علم آموخته بود و به تصفیه و تزكیه نفس موفّق شده بود فرمود:

در این مدّت كه نزد منى چه آموختى؟ پاسخ داد: هشت مسأله از شما فراگرفتم، حضرت فرمودند: براى من تعریف كن، عرضه داشت:

1- هر محبوبى را دیدم به وقت مرگ از مُحبّش مفارقت مى كند، همّت به خرج دادم براى به دست آوردن چیزى كه از من مفارقت نكند، بلكه در تنهایى انیس و مونس من باشد و آن عمل خیر است:

وَمَنْ یَفْعَلْ خَیْراً یُجْزَ بِهِ. «1»

هر كس عمل خیرى انجام دهد به همان جزا داده مى شود