|
موضوعات
دوستان
|
نوشته شده به دست جامانده از قافله
نگاهي اجمالي به فرهنگ ايثار و مقاومت در قرآن ايثار و مقاومت از اصول اوليه اي است كه انبياي الهي بدون بهره مندي از آن هرگز موفق به انجام رسالت خويش نمي شدند. پيامبران با ايستادگي و مقاومت در برابر سنت هاي غلط و مناسبات نادرست اجتماعي و بذل ايثار و از خودگذشتگي در اين راه به اصلاح جامعه پرداخته و بدون به دل راه دادن هرگونه ترس و واهمه اي از سختي ها و مشكلات فراروي، رسالت هاي سنگين الهي خود را به انجام رسانيدند تا آنجا كه خداوند درباره ايشان مي فرمايد:
ايثار، نشانه مومن يكي از ويژگي هاي مهم مومنان راستين برخورداري از روحيه ايثارگري است.(2) اميرمومنان علي(ع) در روايتي ايثار را بهترين كرامت اخلاقي براي انسان ها دانسته است (خيرالمكارم الايثار) و در روايت ديگر از آن با عنوان بالاترين نيكي ها ياد نموده است (الايثار اشرف الاحسان). (3) در تاريخ اسلام، پس از هجرت پيامبر اكرم(ص) و اصحابش از مكه به مدينه، مردم مدينه كه در اصطلاح تاريخ اسلام به انصار معروف شدند از مهاجران مسلمان استقبال كرده و با جان و مال به حمايت از آنان برخاستند. اين ايثار و فداكاري انصار موجب شد كه آيه 9 سوره حشر در شان و مقام ايشان نازل شود: وعده الهي به يكتاپرستان پايدار بر حق در آيه 30 سوره فصلت خداوند متعال به يكتاپرستان پايدار بر توحيد بشارت به بهشتي مي دهد كه در روز واپسين استقامت ورزان در مسير حق از نعمت هاي آن بهره مند خواهند شد. «ان الذين قالو ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكه الا تخافوا و لاتحزنوا و ابشرو بالجنه التي كنتم توعدون» (7) كساني كه گفتند پروردگار ما خداست سپس ايستادگي كردند فرشتگان (هنگام مرگ) بر آنان نازل مي شوند (و مي گويند) نترسيد و غم مخوريد و بشارت باد شما را به آن بهشتي كه به شما وعده داده مي شد.»
در روايت ديگري از پيامبر گرامي اسلام(ص) مي خوانيم كه وقتي اين آيه را تلاوت نمود فرمود: «گروهي اين سخن را گفتند سپس اكثر آنها كافر شدند اما كسي كه اين سخن را بگويد و همچنان بر آن تداوم داشته باشد تا مرگش فرا رسد او از كساني است كه بر آن استقامت كرده است .» (10) صبر و استقامت عامل پيروزي جنگ هايي كه پيامبر اكرم(ص) به همراه اصحاب با ايمانش با مشركان مكه و يا ديگر مخالفان سرسخت اسلام انجام داد نمونه بارزي از صبر و استقامت و ايثار را به نمايش مي گذارد. در پايان جنگ احد لشگر مغرور ابوسفيان كه پس از تحمل شكستي سخت در جنگ بدر تا حدودي احساس پيروزي و غرور مي كرد به سرعت راه مكه را در پيش گرفت اما ديري نپاييد كه مصمم شد مجددا به سوي مدينه بازگردد و كار مسلمانان را يكسره سازد.
. قرآن كريم ضمن اشاره به استقامت و پايداري اصحاب پيامبر(ص) در اين واقعه تاريخي آنان را در آيات 172 الي 174 سوره آل عمران اين گونه مورد ستايش قرار مي دهد: برخي از مجروحاني كه خود را براي نبرد آماده كردند به قدري وضعشان وخيم بود كه حتي قادر نبودند با پاي خود به آن منطقه بروند ولي براي آن كه از دستور پيامبر(ص) سرپيچي نكرده باشند با زحمت زياد و كمك ساير مسلمانان خود را به منطقه جنگي رساندند.(13) احدي الحسنيين خداوند متعال در آيه 65 از سوره انفال پس از آن كه از پيامبرش مي خواهد مؤمنين را براي جنگ با دشمنان ترغيب كند مي فرمايد: «يا ايهاالنبي حرض المؤمنين علي القتال ان يكن منكم عشرون صابرون يغلبوا مأتين و ان يكن منكم مئه يغلبوا الفا من الذين كفروا بانهم قوم لايفقهون؛ اگر شما صبور و مقاوم باشيد بيست نفر از شما مي توانند بر دويست نفر از دشمنان غلبه كنند و صد نفر از شما بر هزار نفر غالب مي شوند به خاطر اين كه آنان (كفار) مردمي هستند كه نمي فهمند.»(14)
پی نوشت ها:
منبع : سایت یاد وخاطره شهدا به نقل از پژوهشکده فرهنگ ومعارف قرآن
.:: This Template By : Theme-Designer.Com ::. |
درباره وبگاه
![]() آرشيو مطالب
آخرين مطالب
|