|
مبانی دینی فرهنگ ایثار و شهادت مقالات فرهنگ ایثار وشهادت خداوند انسان را به دمیدن روح خود مفتخر نمود و این راز شکوه و عظمت بعد معنوی و شخصیت ملکوتی انسان است و ارزش جسم خاکی تنها در حفاظت و مراقبت از آن روح خدایی است. از دیدگاه قرآن کریم، زندگی در ابدیت تجسم می‌یابد. وَ ما هذِهِ الحَیاه‌ُ الدُّنیا اِلاَّ لَهو وَ لَعِب وَ اِنَّ الدَّارَ الآخِرَه‌َ لَهِیَ الحَیَوانُ لَو کانُوا یَعلَمُون (عنکبوت/۶۴) این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر می‌دانستند! خداوند انسان‌های کوته بین و آخور نگر را از واقعیت زندگی، نا آگاه می‌شمرد و می‌فرماید: یَعلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الحَیاه‌ِ الدُّنیا وَ هُم عَنِ الآخِرَه‌ِ هُم غافِلُون (روم/۷) آنها فقط ظاهری از زندگی دنیا را می‌دانند و از آخرت (و پایان کار) غافلند!. در بینش قرآن، اگر انسان‌ها از نسیم لطیف وحی محروم شوند و از موعظه خداوند، بهره نگیرند، مردگانی متحرک و مردارهایی بی‌ارزشند. تنها موجودی که دارای زندگی واقعی است، خداوند است کُلُّ مَن عَلَیها فانٍ وَ یَبقی وَجهُ رَبِّکَ ذُو الجَلالِ وَ الاِکرامِ (الرحمن /۲۶۲۷) همه کسانی که روی آن [زمین] هستند فانی می‌شوند، و تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می‌ماند. و او به انسان که گُل سر سبد آفرینش است، حیات جاودانه عنایت می‌کند تا در دوران زندگی مادی، زمینه‌های بروز استعداد جاودانه خود را محقق کند. انسان کامل، مشتاق ملاقات پروردگار خویش است به سوی او می‌شتابد. یا اَیُّهَا الاِنسانُ اِنَّکَ کادِح اِلی رَبِّکَ کَدحاً فَمُلاقیهِ (انشقاق/۶) ای انسان! تو با تلاش و رنج به سوی پروردگارت می‌روی و او را ملاقات خواهی کرد. این نگرش نسبت به نظام هستی و فلسفه آفرینش، مرگ را برای انسان لذت بخش و خوشایند می‌سازد تا از آن استقبال کند و جسم کم ارزش خویش را به کیمیای مرگِ سرخ، شرف و شکوه بخشد. منبع: کمیته جستجوی مفقودین .:: This Template By : Theme-Designer.Com ::. |
 |
